با در نظر گرفتن هزینه، مدارس باید در مورد هزینه کل لباس مدرسه فکر کنند، با در نظر گرفتن تمام اقلام لباس یا لباسی که والدین باید برای فرزند خود در زمان حضور در مدرسه تهیه کنند.
لباس یگان ویژه بچه گانه دارای ضخامت بالایی می باشد.
مدارس باید هنگام تدوین خط مشی لباس مدرسه خود با والدین و دانش آموزان تعامل داشته باشند.
خط مشی یکنواخت مدرسه باید در وب سایت مدرسه باشد و برای همه والدین از جمله والدین دانش آموزان آینده در دسترس باشد و به راحتی قابل درک باشد.
مدارس باید اطمینان حاصل کنند که تمهیداتی فراهم شده است تا لباس فرم دست دوم مدرسه برای همه والدین در دسترس باشد.
مدارس می توانند با علامت زدن به والدین در یک طرح یونیفرم دست دوم که قبلاً ایجاد شده است، شرکت کنند، یا می توانند وسایل خود را تنظیم کنند.
اطلاعات مربوط به لباس های دست دوم باید برای والدین دانش آموزان فعلی و آینده روشن باشد و در وب سایت مدرسه منتشر شود.
ما می دانیم که گاهی اوقات ممکن است از والدین خواسته شود که اقلام مارک دار یونیفرم مدرسه را برای فرزندان خود بخرند، بنابراین راهنمایی ما به وضوح نشان می دهد که:
مدارس باید استفاده از اقلام مارک دار را به حداقل برسانند، به این معنی که والدین باید بتوانند اکثر اقلام یکنواخت را از طیف گسترده ای از مغازه ها خریداری کنند.
به مدارس توصیه می شود هر گونه برندسازی را به کالاهای بادوام یا کم هزینه محدود کنند.
اقلام مارک دار باید از مغازه های خاصی خریداری شوند، اما مدارس باید مطمئن شوند که هزینه و ارزش پول در هنگام تعیین تامین کنندگان برای این اقلام با استفاده از یک فرآیند رقابتی، بالاترین اولویت را دارند.
ما دستورالعمل قانونی داریم که مشخص می کند چگونه مدارس باید هزینه های لباس های خود را کاهش دهند.
آیا مدارس باید اعتقادات مذهبی را در مورد لباس فرم در نظر بگیرند؟
ما معتقدیم که مدارس باید شامل همه مذاهب باشد و باید فضاهای امنی باشد که دانش آموزان بتوانند آزادانه عقاید دینی خود را بیان کنند.
مدارس باید نسبت به نیازهای فرهنگها، نژادها و مذاهب مختلف حساس بوده و در برآوردن این نیازها، بدون به خطر انداختن خطمشیهای مهم مدرسه، مانند امنیت یا نظم و انضباط مدرسه، بهطور منطقی عمل کنند.
ما به مدارس توصیه می کنیم نظرات والدین و دانش آموزان را در نظر بگیرند و سیاست ها باید به اندازه کافی انعطاف پذیر باشد تا نیازهای مختلف دانش آموزان را برآورده کند.
مدیران مدارس باید مایل باشند که درخواستهای منطقی برای انعطافپذیری در خطمشی یکنواخت برای یک دانشآموز را برای تطبیق با مذهب یا عقیده، قومیت، ناتوانی یا سایر شرایط خاص خود در نظر بگیرند. مدارس باید به رعایت وظایف خود بر اساس قانون برابری ادامه دهند.