اکثر مطالعات رشدی در مورد واکنش به طعم شیرینی قندی بروجرد در کودکان با قندهای طبیعی انجام شده است ساکارز، لاکتوز یا فروکتوز.
به طور کلی، نوزادان و کودکان محلول های شیرین را به جای آب معمولی انتخاب می کردند و قندهای شیرین تر را به قندهای کمتر شیرین ترجیح می دادند.
مطالعات مشابهی در مورد مسیر توسعه ترجیحات طعم شیرین بر اساس LCS هنوز مورد نیاز است. در نتیجه، واکنش طعم به LCS های مختلف در این محدوده سنی کمتر تعریف شده است.
اگرچه مواد غذایی ما در حال حاضر شامل چندین LCS است که شیرینی را با انرژی کمتری فراهم می کند، ما از تأثیر آنها بر پذیرش غذا، الگوهای غذایی و رشد کودکان اطلاع کمی داریم.
مواجهه مکرر با غذاها و تجربه آنها شاید بهترین پیش بینی کننده علاقه و پذیرش غذا باشد. این یافته‌ها با تحقیقات اخیر گسترش یافته‌اند که نشان می‌دهد قرار گرفتن مکرر در معرض نوشیدنی‌های با طعم شیرین و ترش در کودکان (6 تا 11 ساله؛ 59=n) و بزرگسالان (n=46) منجر به افزایش ترجیح نوشیدنی‌های با طعم شیرین شده است.
هیچ تغییری در اولویت برای نوشیدنی های ترش مزه. در مقابل، ترجیحات طعمی بزرگسالان تحت تأثیر قرار گرفتن در معرض قرار نگرفت و برای نوشیدنی‌های شیرین یا ترش تغییری نکرد.
یکی از عوامل مهمی که بر رشد ترجیحات غذایی کودکان تأثیر می گذارد، چگالی انرژی غذاهای ارائه شده است. در یک سری از مطالعات انسانی با الگوبرداری از ادبیات مطالعه حیوانات، برچ و همکاران. (54 و 55) نشان داد که با گذشت زمان، کودکان طعم های مرتبط با چگالی انرژی بالاتر را ترجیح می دهند.
در یک مطالعه اولیه (تعداد = 11)، به کودکان نوشیدنی‌های طعم‌دار جدید پیشنهاد شد که از نظر چگالی انرژی به دلیل محتوای کربوهیدراتشان متفاوت بود . یک طعم جدید با یک نوشیدنی کم انرژی و شیرین شده با آسپارتام همراه بود، در حالی که طعم دیگر با یک نوشیدنی حاوی انرژی و شیرین شده با ساکارز همراه بود.
پس از مصرف مکرر، کودکان طعمی را که با انرژی مرتبط است ترجیح می‌دهند، که نشان می‌دهد طعم شیرین به تنهایی برای پیش‌بینی ترجیح غذا کافی نیست در عوض این جفت شدن طعم شیرین با انرژی غذایی بود که برای تسهیل ترجیح و علاقه ضروری بود.
