دانه های کاکائو دانه های خام درخت کاکائو هستند.
این دانه ها بیش از هزار سال قبل از کشف آمریکا در مکزیک و آمریکای مرکزی شناخته شده بودند.
گز کرمانی 42 درصد دارای درصد شیرینی متعادلی می باشد.
روش اصلی تهیه این دانه ها (با تهیه خمیری از دانه های برشته شده با ذرت، چاشنی شده با فلفل و وانیل یا دارچین) در اروپا استقبال چندانی نداشت.
در ابتدا کاکائو یک کالای لوکس بسیار گران قیمت بود، اما در قرن نوزدهم، تولید صنعتی شکلات و پودر کاکائو بدون چربی به گسترش آن کمک کرد، فراموش نکنیم که افزودن شکر به شکلات بود که آن را به خوبی با شکلات سازگار کرد.
شکلات از دانه های کامل کاکائو، تکه تکه شده یا خمیر شده، و ساکارز (شکر)، با افزودن کره کاکائو، چاشنی های طبیعی، وانیلین ساخته شده است و یا قالب گیری می شود یا بدون قالب.
این شکلات محبوب ترین شکلات است، زیرا عطری قوی و ماندگار دارد، ظاهری براق دارد که در دهان حل می شود و طعم کمی تلخ به جا می گذارد. درصد کاکائو یکی از ویژگی های اصلی در تعیین کیفیت آن است: بهترین ها حداقل 70 درصد دارند.
یک شکلات شیری خوب باید عطر وانیلی بدهد، ترد باشد و به سرعت در دهان شما حل شود.
این معمولا برای تهیه موس، پاناکوتا و سایر دسرها استفاده می شود.
از مخلوط کردن کره کاکائو، شکر، شیرخشک و وانیل به دست می آید.
این نوع در تورین متولد شد و شکلاتی است که مشخصه آن رنگ قهوه ای آن است که به دلیل مخلوط فندق، کاکائو و شکر است.
شکلات های ویژه آنهایی هستند که حاوی خامه، شیر کامل یا شیر بدون چربی هستند.
همچنین شکلات های پر شده یا حاوی میوه، گردو یا بادام و آنهایی که با قهوه یا پرتقال همراه هستند نیز وجود دارد. شکلات ذوب شده موضوع پردازش ویژه است.
شکلات های بدون شکر اضافه شده تنها با جایگزین های قند (فروکتوز، مانیتول، سوربیتول و زایلیتول) ساخته می شوند.
