کیسه های زیپ دار بیشتر از پلی اتیلن ساخته شده اند – یک پلاستیک بسیار انعطاف پذیر.
پلی اتیلن اولین بار در اواخر دهه 1800 ساخته شد و در نهایت راه خود را به همه چیز از تعویض مفصل ران گرفته تا زهکشی طوفان، کیسه های پلاستیکی و اقیانوس های ما پیدا کرد.
یکی از دلایل اصلی محبوبیت پلی اتیلن این است که بسیار پایدار است تا دمای 149 درجه فارنهایت، واقعاً به مقدار زیادی واکنش نشان نمی دهد و در برابر روغن ها، الکل ها و اسیدها مقاوم است.
به همان اندازه که خواص آن شگفت‌انگیز است، این پلاستیک جای خود را در آشپزخانه پیدا نکرد تا اینکه سیلاس تاپر در سال 1946 شروع به بازاریابی ظروف ذخیره‌سازی بدون هوا کرد.
به طور خلاصه، کیسه فریزر تقویمی ضخیم تر هستند، میزان ضخامت بیشتر در برند متفاوت است.
در سال 1954، اولین کیسه‌های ذخیره‌سازی زیپ‌دار – که در اصل برای مداد و خودکار طراحی شده بودند، به بازار آمدند.
بازار در سال 1968، شرکت داو کیمیکال پتانسیل ذخیره مواد غذایی را دید و نام تجاری Ziploc را ایجاد کرد.
اما کیسه های فریزر Ziploc حدود دو برابر ضخامت کیسه های غیر فریزر هستند.
این ضخامت افزوده قرار است به جلوگیری از پارگی و سوراخ شدن کمک کند، اما هزینه را نیز افزایش می دهد.
وظیفه اصلی کیسه ذخیره سازی جلوگیری از برخورد رطوبت و هوا با داخل آن است، این موضوع کمتر به ضخامت کیسه مربوط می شود و بیشتر به کیفیت فریزر و نحوه نگهداری مواد غذایی مربوط می شود.
اگر در فریزر خود تعداد زیادی کریستال یخ مشاهده کردید، این نشانه نوسان دما است، وقتی دمای فریزر به بالای 0 درجه سانتی گراد برسد، غذای شما شروع به ترشح رطوبت می کند.
وقتی دوباره سرد می شود، این رطوبت به کریستال های یخ تبدیل می شود.
اگر فریزر شما نمی تواند به طور مداوم زیر آن دما بماند، هر کیسه ای همان نتیجه را به شما می دهد.
