در حالی که یونانیان باستان از آن به عنوان بخور در معابد استفاده می کردند، مصریان باستان از آویشن برای مومیایی کردن استفاده می کردند.
رومی ها کمی جلوتر رفتند و از آویشن برای طعم دادن به نوشیدنی های الکلی خود استفاده کردند.
گفته می شود که آویشن حتی به عنوان درمانی برای افراد خجالتی یا مالیخولیایی ارائه می شود.
بقراط که پدر طب غربی نیز نامیده می شود، آویشن را برای بیماری های تنفسی توصیه می کرد (حدود 370 سال قبل از میلاد).
و هنگامی که مرگ سیاه در دهه 1340 به اروپا حمله کرد، گفته می شد که پوزهای آویشن برای محافظت از آن استفاده می شد.
آویشن همچنین راه خود را به لیکور کلاسیک و معطر بندیکتین که در قرن نوزدهم فرانسه ساخته شده بود، پیدا کرده بود.
Stylecraze Trivia
امپراتوران روم معتقد بودند که خوردن آویشن قبل یا در حین شام از آنها در برابر سم محافظت می کند.
برخی حتی ادعا کردند که حمام در آب آویشن اثرات سم را معکوس می کند.
آویشن در آن زمان بسیار مهم بود. و امروز هم هست.
اما صبر کنید، قبل از اینکه به مهمترین بخش این پست برویم، چیز دیگری وجود دارد که باید به آن بپردازیم.
آویشن در مقابل پونه کوهی – تفاوت چیست؟
آویشن و پونه کوهی پسر عمو هستند. یا احتمالاً برادران نزدیک.
زیرا شباهت ها چشمگیر است. اما چند تفاوت نیز وجود دارد.
خواص دارویی آویشن آن را به یک انتخاب واضح در فرمولاسیون مکمل های گیاهی مختلف تبدیل کرده است. علاوه بر خواص دارویی، می توان از آن در طبخ غذاها و درمان های خانگی نیز استفاده کرد.
اجازه دهید فواید استثنایی آویشن برای سلامتی را مرور کنیم تا آن را در رژیم غذایی روزانه خود بگنجانیم.
